Afslappandi að smíða í bílskúrnum
Dags daglega kennir Adam Óskarsson annars stigs áfanga í stærðfræði og heldur utan um Moodle kerfi VMA. Hann var lengi kerfisstjóri skólans og einn af frumkvöðlum í fjarkennslu í skólanum og á Íslandi. Í því sambandi er vert að rifja upp að fyrir réttum aldarfjórðungi, í árslok 1993 var frá því sagt í Morgunblaðinu að á vorönn 1994 myndi hefjast fjarkennsla í tveimur áföngum í ensku í VMA, ensku 102 og ensku 212. Umsjón með kennslunni höfðu Adam og Haukur Ágústsson. Það verða því merk tímamót í upphafi vorannar, þá verða sem sagt 25 ár liðin frá fyrstu fjarkennslunni í VMA og er óhætt að segja að þær væntingar sem Adam og Haukur gerðu til þessarar nýjungar í skólamálum á Íslandi, þar sem samskipti nemenda og kennara yrðu alfarið í gegnum tölvu, hafi heldur betur gengið eftir. Óhikað má segja að þetta hafi verið fyrsta fjarkennslan í framhaldsskólum á Íslandi með þessu sniði. Og vakti að vonum gríðarlega athygli og eftir henni var tekið, ekki aðeins hér á landi heldur einnig víða erlendis. Í evrópskri úttekt á fjarkennslumálum nokkrum árum eftir að fjarkennslan hófst í VMA var sérstaklega horft til þessa fyrirkomulags í VMA og Adam minnist þess að hafa farið til útlanda til þess að kynna fjarkennsluna á ráðstefnum.
Gleymir stund og stað á árbakkanum
Þegar Adam er ekki í sinni daglegu vinnu sinnir hann áhugamálunum. Á sumrin segist hann njóta þess að standa á árbakkanum og kasta fyrir fisk. Stór hluti af veiðskapnum sé að njóta náttúrunnar og kyrrðarinnar, ekkert sé eins afslappandi og hlaði batteríin jafn vel og að kasta flugu fyrir fisk í fallegri veiðiá. Skjálfandafljótið nefnir Adam fyrst þegar hann er spurður um uppáhalds veiðiána. Þar segist hann hafa veitt í áratugi, hafi raunar byrjað að fara með föður sínum sem smá polli. Og sömuleiðis segist hann veiða mikið í Fnjóská en í Fnjóskárdalnum keypti fjölskyldan fyrir nokkrum árum um fimmtíu ára gamlan sumarbústað sem Skapti Áskelsson skipasmíðameistari, Skapti í Slippnum, byggði. Bústaðinn segist Adam hafa smám saman verið að endurbyggja og í þeirri vinnu felist líka ákveðin hugarró og afslöppun frá amstri dagsins. Yfir vetrarmánuðina fer veiðibúnaðurinn í geymslu en þó ekki að öllu leyti því veturinn er tími fluguhnýtinga. Þá hittir Adam nokkra af veiðifélögunum og endurnýjar flugusafnið. Allt þarf að vera klárt þegar sól hækkar á lofti á ný.
Veturinn nýtir Adam einnig fyrir annað áhugamál, rennismíði. Hann segist lengi hafa haft gaman að því að vinna eitthvað í höndunum, að skapa og sjá hluti verða til. Á raunar ekki langt að sækja þau gen því nafni hans og afi, Adam Magnússon sem bjó í Bjarkarstíg 2, var trésmíðameistari. Adam segist hafa oft fylgst með afa sínum og drukkið í sig ýmsan fróðleik í smíðunum. „Smíðarnar blunduðu alltaf svolítið innra með mér. Ég fór þó í Menntaskólann á Akureyri en sótti einnig tíma í Iðnskólanum. Það þótti hins vegar heldur asnalegt í þá daga,“ rifjar Adam upp. Það var ekki fyrr en mörgum árum síðar sem hann sótti sér grunnþekkingu í húsgagnasmíði í byggingadeild VMA.
Árið 2007-2008 var Adam í námsleyfi í Kanada. Áður byggði hann bílskúr við hús fjölskyldunnar við Löngumýri. „Mig vantaði alltaf rými til þess að dunda mér hér heima en með bílskúrnum opnaðist loks sá möguleiki.“
Smíðar í bílskúrnum
Áður en haldið var heim frá Kanada ákvað Adam að nýta tækifærið og kaupa sér ýmsar vélar sem kæmu að góðum notum í smíðunum út í bílskúr. „Það má í raun segja að ég hafi frá 2008 gripið í smíðar í bílskúrnum þegar ég á lausar stundir,“ segir Adam. Rennibekkurinn er á sínum stað og þar verða til ótal margir fallegir munir úr smiðju Adams. Upp við loft í bílskúrnum er kanóbátur sem Adam smíðaði. Hann hefur smíðað fjölda hnífa og taflmenn hefur hann hannað og smíðað frá grunni. Nú hefur hann tafl í smíðum. Og nýlega fór Adam að tálga þessa flottu karla. Til varð sagan um Adam og synina sjö. Barnabörnin töldu þá félaga og komust að þeirri niðurstöðu, sem auðvitað er rétt, að þeir væru bara sjö. Þau spurðu því eðlilega hvar Adam sjálfur væri niður kominn. Adam hafði svar á reiðum höndum, nafni hans væri stærri og væri því hafður úti á stétt.
Fyrir utan bílskúrinn er fullt af allskyns trjábútum sem bíða þess að Adam geri úr þeim fallega gripi. Og inni í skúrnum er líka ógrynni af smáum sem stórum viðarbútum, sem Adam hefur fengið hér á landi og í útlöndum. Til dæmis flutti hann með í gámnum frá Kanada marga viðarbúta, sá stærsti er um 80 cm í þvermál og vegur hartnær 300 kíló. Úr honum má gera fjölmarga listmuni. Adam segir að það sé í raun engin takmörk fyrir því hvað hægt sé að búa til. Miklu frekar sé þetta spurningin um hugmyndaflugið. Hann segir að smíðarnar hafi aldrei átt að vera annað en „hobbý“ og ekki sé ætlunin að þær verði eitthvað annað. Hins vegar sé mikil spurn eftir ýmsum munum frá honum til tækifærisgjafa og í aðdraganda jóla. Smíðagripir frá Adam hafa fengist í versluninni Flóru á Akureyri og sömuleiðis hafa þeir verið verið til sölu í ferðaþjónustunni í Skjaldarvík.
„Ég hef gaman að því að prófa mismunandi viðartegundir og einnig hef ég m.a. smíðað úr beinum. Fólk veit af þessu áhugamáli mínu og gaukar að mér viðarbútum og ýmsu öðru sem nýtist vel. Á ferðum mínum utan landsteinanna leita ég gjarnan að viðarbútum til þess að hafa með mér heim,“ segir Adam.
Og fyrst minnst er á útlönd. Fyrir dyrum stendur ævintýralegt ferðalag Adams og Hugrúnar Helgadóttur eiginkonu hans. Þann 27. janúar nk. liggur leið þeirra til Egyptalands þar sem siglt verður niður Níl. Síðan verður farið til Aþenu og London og áfram liggur leiðin niður til Jóhannesarborgar í Suður-Afríku og þaðan til Namibíu. Í það heila verður þetta um sex vikna ferðalag á framandi slóðum.